ممکن است تابحال شما هم به مشکلات ویندوز برخورده باشید مشکلاتی که ممکن است در برخی اوقات باعث شود ویندوز شما آپ نشود و با ارورهای مختلف روبرو شوید ارورهایی مانند NTLDR is missing و یا ارور NTDETECT is missing و….. در این حالت معمولا افراد سریعا دست به تعویض ویندوز میزنند اما دو راه برای تعمیر ویندوز وجود دارد که شما بتوانید دوباره از همان ویندوز استفاده نمایید ۱٫ اینکه ویندوز خود را Repair کنید با دردسرهای خاص خود و ۲٫ اینکه با یک ویندوز پرتابل و یا به عبارتی LIVE Edition سیستم را آپ کنید و سپس اقدام به رفع مشکل نمایید

برای استفاده از این ویندوز کافی است پس از دانلود فایل آن را از حالت فشرده خارج نموده و فایل ایمیج را بر روی یک دیسک رایت نمایید. سپس سیستم را ریست نموده و از امکانات ایت ویندوز در مواقع اضطراری بهره ببرید.
 

  دانلود با لینک مستقیم

  حجم فایل: ۳۲۴ مگابایت

  پسورد فایل: www.hastidownload.com

  منبع: هستی دانلود

دسته:سیستم عامل, ویندوز, نرم افزار پرتابل

بازدید : 118044 بار

دانلود فایل  
حجم فایل: 295 مگابایت
پسورد فایل : www.patoghu.com
منبع

- ویندوز ایکس پی بدون نیاز به نصب

امتیاز: / 131
بدعالی 

سلام!

طی سوالهایی که دوستان خوبم در مورد پرده کروماکی پرسیدن تصمیم گرفتم توی چند کامنت این مطلب رو توضیح بدم!

"چرا آبی؟ چرا سبز؟ فرقشون چیه؟"

این دو سوال اساس این کامنتی هست که من میخوام در موردش توضیح بدم.

البته تو این کامنت میخوام یه مقدار ساده و روان در موردش حرف بزنیم بعد در دو کامنت بعد بحث رو بهش بال و پر بدیم!

خب اگه پشت صحنه فیلم های بزرگ و پر خرج هالیوود رو ببینین میبینین که توی بعضی از سکانس های فیلمبرداری لوکیشن در استودیو هستش و دور و ور استودیو از پرده های سبز (یا آبی) پوشیده شده. اما در فیلم ما اون پرده ها رو به صورت یه تصویر ایستا(عکس) یا یه تصویر متحرک( چیزی شبیه به فیلم) میبینیم.

مثلا انگار طرف تو جنگله و دور و ورش پر از درخته ولی پشت صحنه رو که میبینیم خبری از درخت و جنگل نیست و به جاش پرده های سبز رنگه!

خب تصاویر تلفیق شده اما سوال اول اینجاست که چرا سبز؟! مگه چه برتری ای نسبت به مثلا زرد داره؟! جوابتون اینجاست:

1- خاصیت رنگ ها:
این دو رنگ، از جمله رنگ هایی هستن که کمتر توی اشیاء مختلف، دیده می شن و از طرفی، به خاطر این که این دو تا طیف رنگ، از "شکست نور" بالایی برخوردان (فیزیک) و به راحتی قابل حذف شدن هستن (رنگ قرمز این جوری نیست)، واسه زمینه ای که باهاش حذف بشه استفاده می شن.
به طور کلی رنگهایی که شکست نور بالایی دارند برای این حرفه عالی ترند( و همچنین عکسش) و سبز و آبی بالاترین شکست نور رو داره!
مثال:
یه نفر جلوی یه پرده (یه رنگ) راه می ره و سایه اون هم روی پرده می افته؛ ما هم بخوایم که هم زومینه به درستی حذف بشه و هم سایه اون شخص و از دست ندیم.

اگه زنگ پرده "قرمز" باشه، وقتی که رنگ زمینه رو حذف کنیم، باز هم اطراف بازیگر، رنگ قرمز دیده می شه و از طرفی، سایه هم - که با قرمز ترکیب شده - به عنوان یه رنگ دیگه به زمینه اضافه می شه.
رنگ قرمز، شدیده و شکست نورش هم از همه رنگ ها کمتره.

اگه رنگ پرده، آبی یا سبز سبز باشه، به راحتی حذف می شه و رنگ (اضافه از زمینه) کمتری دور بازیگر باقی می مونه و در صورتی که کیفیت تصویر و نورپردازی اون حرفه ای باشه، می شه کاملاً رنگ زمینه رو حذف کرد.
علاوه بر این، می شه سایه بازیگر رو هم از زمینه جدا کرد و همراه با اون، روی زمینه اصلی انداخت.

اما دومین سوال اینکه فرق این دو رنگ با هم چیه؟! ( به صورت اجمالی و کلی)
2- فرق کاربرد آبی و سبز:
رنگ آبی، نورپردازی کمتری می خواد؛ چون تیره (کدر) هست. به راحتی هم می شه همه جا نصبش کرد و واسه کارهای نیمه حرفه ای به کار برد.
ولی رنگ سبز، یه رنگ روشنه و واسه این که یه دست دربیاد، نورپردازی حرفه ای لازم داره. ولی خوبیش اینه که خیلی دقیق و قابل تفکیک تر از رنگ آبیه.
اگه نورپردازی تصویربرداری، حرفه ای باشه، موقع حذف زمینه سبز، چیزی ازش باقی نمی مونه و دقیقاً حذف می شه.

یک استثنا!
توی فیلم "مرد نامرئی" واسه بعضی از نماها، از پرده سیاه هم استفاده شد. چه نماهایی؟!
توی بعضی از نماها، لازم بود که حجم بدن مرد نامرئی رو بین دود و آب نشون بدن. این جاست که اگه هر رنگی استفاده بشه، کار رو خراب می کنه. پس از سیاه استفاده شد و با نورپردازی تونستن این کار رو به صورت عالی دربیارن.

واسه حذف زمینه، معمولاً از تکنیک Chromakey استفاده می کنن.
اسم تکنیک مخصوص حذف زمینه سبز، Green Screen هست که این کار رو بهتر از اون انجام می ده.

آیا کم رنگی یا پر رنگی صحنه سبز در کیفیت فیلم تاثیر داره؟
دقیقاً موثر و خیلی هم مهمه.
هر قدر که رنگ سبز، خالص تر باشه، راحت تر دقیق تر انتخاب و حذف می شه.
R: 0 ___ G: 255 ___ B: 0
مهمترین عامل کیفیت تصویر توی این کارها، نوپردازیه و دوربینه

سلام!
خب همونطور که قول دادم در این پست به صورت مفصل و تقریبا کامل کروماکی رو میخوام براتون لقمه بگیرم!

شما جواب این سوالاتونو میگیرین!:

1- کروماکی و تصویر کروماکی چیست؟
2- بررسی رنگ ها در کروماکی
3- چطور یک پرده کروماکی بسازیم
4-نورپردازی و سوژه در کروماکی
5- چطور با یک دوربین هندی کم یا نیمه حرفه ای کروماکی بگیریم
6- تصویربرداری کروماکی
7- تدوین کروماکی

اول - تصویر کروماکی چیست؟

کروماکی به فرایندی می گویند که در آن یک طیف رنگ با دامنه و فرکانس مشخص از تصویر اصلی جدا می شود. این رنگ می تواند هر طیفی باشد.
در سال 1950 آرتور ویدمر تحقیقاتش را در کمپانی کداک و با همکاری استودیو وارنر برای ایجاد این تکنیک آغاز کرد. 8 سال بعد وارنر اولین تصویر کروماکی را با استفاده از یک پرده آبی در ابعاد کوچک در فیلم پیرمرد و دریا (با بازی اسپنسر تریسی و آنتونی کوئین) به وجود آورد.




در باند فرکانس تصویر ویدئو 3 شاخصه مهم وجود دارد که به آن YUV می گویند. دو شاخصه مهم آن که به درد کار ما می خورد رنگ (Choromilance) و نور (Luminance) هستند. تصویر ویدئو همیشه این دو را جدا از هم ارسال می کند. به همین خاطر به این فرایند Camponent (مجزا) می گویند. یکی از مهمترین شاخصه های دوربین های ویدئو در توانایی ارسال و ضبط رنگ و نور است. هرچقدر دوربین ها بتوانند دامنه فرکانس بالاتری در حفظ این دو داشته باشند حرفه ای تر و گران ترند. امکان دارد تصویر یک دوربین 20 میلیون تومانی با یک هندی کم 1 میلیون تومانی در نگاه اول 19 میلیون تومان اختلاف نداشه باشد. اما همین شاخصه کیفی و چند شاخصه فنی دیگر کیفیت اصلی دوربین ها را مشخص می کند. مثل فرق یک پیتزای اصل ایتالیایی است با یک پیتزای وطنی. هر دو در نگاه اول یک جور هستند با مواد مثل هم. اما این کجا و آن کجا!.
در تصویر کروماکی ، نرم افزار یا سخت افزار مخصوص کروماکی ، طیف رنگ کروماکی را از دامنه رنگ جدا می کند. همانطور که گفتم کیفیت این جدایی بسته به کیفیت ضبط دامنه رنگ دارد. در ایران بهترین دوربین برای کروماکی هنوز دوربین قدیمی بتاکم 637 است. چون کیفیت پهنای فرکانسش 42 است. یعنی 2 لایه مخصوص رنگ و 2 لایه هم مخصوص نور . این حداقل استادارد Broadcast است. حتی دوربین حرفه ای 135 هم نمی تواند به خوبی بتاکم کروماکی بدهد. چون اساسا کیفیت DV فرکانس 41 است. البته این دلیل نمی شود که نتوانیم با مثلا دوربین XL1 یا PD-170 کروماکی بگیریم. برای کار ما همین کیفیت هم کافی است. سیستم های جدید تر (مثل دیجیتال بتاکم ) حتی با کیفیت 44 هم فیلم برداری می کنند.
تصویر مجزا برای مونیتور های RGB هم به کار می رود که البته ربطی به این بحث ندارد.


دوم: بررسی رنگ ها در کروماکی

همانطور که توضیح دادم ، در تصویر کروماکی یک طیف رنگ با دامنه و فرکانس مشخص می تواند کروماکی محسوب شود. در کروماکی می توان از هر رنگی استفاده کرد . اما معمولا این کار را نمی کنند. بهترین طیف رنگ برای کروماکی رنگ های سبز و آبی هستند. اما از بعضی رنگ های دیگری هم می توان استفاده کرد. مثل یعضی از نماهای کروماکی ماتریکس که هم آبی و هم ماژنتا (ارغوانی) بود. یا رنگ زرد که در دهه 70 میلادی در هالیوود باب شد. (مثل فیلم دکتر Who یا آوای جنوب). نارنجی هم در فیلم آپولو 13 به کار رفت و قرمز را هم به عنوان رنگ کروماکی در فیلم Airforce1 استفاده کردند. اما همانطور که گفتم ، حالا دیگر رنگ های آبی و سبز متداول ترند. چرا؟

رنگ آبی در کروماکی بیشتر به درد سینما و رنگ سبز بیشتر به درد تصویر ویدئو می خورد. نوع طیف رنگ ها در نگاتیو به صورتی است که می توان آبی را بهتر حذف کرد. (البته برای تصویر کروماکی باید از نگاتیو مخصوص کروماکی استفاده کرد. مثل نگاتیو T-V max 200 کداک)
علاوه بر این ، رنگ آبی به خاطر آنکه تکمیل کننده صورت انسان است ، برای کروماکی از مثلا دود یا جلوه های ویژه بدون انسان پرکاربرد تر است. سبز اما در دیجیتال پرطرفدار تر است. چون دوربین های دیجیتال می توانند سیگنال های سبز را با Gain پایین تر و شرایط نوری ضعیف تر از رنگ آبی شناسایی کنند. به همین خاطر نورپردازی پرده سبز در ویدئو راحت تر از نگاتیو است. گاهی اوقات هم به دلیل وجود رنگ های مشابه از طیف های مخالف هم استفاده می شود.

خب حالا که با کروماکی و پرده ی کروماکی آشنا شدیم چطور باید اینو بسازیم و ازش استفاده کنیم؟! ( اینم دارم براتون!)
سوم : چطور یک پرده کروماکی بسازیم ؟

فرض را بر این می گیریم که می خواهیم با آبی یا سبز کروماکی بگیریم. (تقریبا 99 درصد مردم جهان هم همین کار را می کنند. شما که جزو آن یک درصد نیستین؟)
ده ها راه برای ساخت یک پرده کروماکی وجود دارد. باید بدانیم هر آبی یا هر سبزی برای کروماکی مناسب نیست.
اول : حرفه ای ها:
حرفه ای ها از مواد مخصوص کروماکی استفاده می کنند. پرده های مخصوص کروماکی یا نوارهای رنگی مخصوص برای این کار در بازار وجود دارد. می توان از رنگ مخصوص کروماکی هم استفاده کرد. سیستم جدیدی هم به نام کرومات تازه به ایران آمده و فوق العاده است.

رنگ کروماکی : یک لیتری اش می شود 20 هزار تومان. یک نوع رنگ پلاستیک است و برای کروماکی تعریف شده . می توانید تا 3 متر مربع را با یک قوطی رنگ کنید. ROSCO که یک کارخانه سازنده فیلتر های نوری است ، رنگ مخصوص کروماکی را تولید می کند که از بقیه بهتر است.

کرومات : در این سیستم از پارچه ای که مخصوص کروماکی ساخته شده استفاده می شود. در حالت عادی این پارچه خاکستری رنگ است. پارچه را پشت سوژه نصب می کنید . حالا یک حلقه مخصوص نوری را که با LED کار می کند دور لنز می بندید . وقتی حلقه را روشن مب کنید ، نور آبی یا سبز چراغ های کوچک LED از حلقه به پارچه تابانده می شود. داخل پارچه میلیون ها کریستال کوچک است. این کریستال ها نور آبی یا سبز را دوباره به لنز منعکس می کنند. در نتیجه دوربین پارچه را یکدست آبی یا سبز می بیند. دیگر هیچ نیازی به دنگ و فنگ های پرده های عادی نیست. رنگ هم لازم ندارید. حتی نورپردازی هم نمی خواهد. در تاریکی مطلق هم اگر رینگ کروماکی را روشن کنید ، نور یکدست خواهید داشت. به همین خاطر فقط لازم است سوژه نورپردازی شود. البته برای کار تجربی کمی گران است. 2 متری اش را باید روزی0 3 هزار تومان اجاره کنید. و قیمت اجاره 6 متر در 5 مترش هم روزی 150 هزار تومان است. اما خیلی راحت است.

چطور یک پرده کروماکی بسازیم ؟

اول : پارچه مخصوص کروماکی و رنگ و کرومات را بی خیال می شویم و دنبال یک پارچه آبی یا سبز می رویم. پیشنهاد من سبز است (اگر سوژه تان آبی یا رنگ های مکمل از آبی نپوشیده)

چه پارچه ای بخریم؟
پارچه ای را باید خرید که اولا ضخیم باشد و ثانیا براق نباشد. چند پارچه را با هم بررسی می کنیم:

1- چلوار: این یکی برای وقتی خوب است که بخواهید پارچه را رنگ کنید. (چون چلوار سفید است.) فقط باید نوع رنگ را دقت کنید. آبی فیروزه ای یا سرمه ای اصلا مناسب نیست. آبی نیمه روشن معمولی.

2-کتان : کتان آبی یا سبز خوب اگر پیدا کنید که عالی است. هم سخت است ، هم نور را منعکس نمی کند و هم یکدست است. رنگش هم خیلی سخت می رود. فقط نصب کمی سختی دارد.

3-ابریشم مصنوعی: راستش اینو گفتم فقط برای اینکه نگین نگفتی ولی... درسته که خیلی سبک و خوب هستش اما آنقدر نازکه که شاید موقع نورپردازی بسوزه. نور را هم منعکس می کنه. گران است...آخه کدوم ادم عاقلی از ابریشم برای کارش استفاده کی میکنه؟!

4-پلی استر : این بهترین انتخاب شماست. هم سبک است و هم رنگ یکدست دارد. فقط ماتش را بخرید.

چند متر بخریم؟
هرچقدر خودتان می خواهید. فقط حواستان باشد که پرده در بکراند قرار می گیردو طبیعتا ابعاد بیشتری را می طلبد. برای یک نمای مدیوم شات ثابت از یک نفر حداقل 2 متر مربع بخرید. لازم نیست کل بکراند سوژه را پرده بزنید . حاشیه سوژه هم کروماکی باشد کافی است. موقع تدوین می توانید اطراف سوژه را تا لبه کروماکی ببرید.

چطور نصب کنیم؟
سعی کنید اگر پارچه تان ضخیم نیست ، به دیوار وصل کنید. اگر پارچه چروک دارد حتما حتما قبل ار نصب اتو کنید. لکه هم نباید روی پارچه باشد. پارچه باید کاملا صاف و یکدست نصب شود. اگر می خواهید پارچه را از یکجا آویزان کنید ، زیر پارچه وزنه بگذارید تا صاف بماند. اگر در محیط خارجی تصویر می گیرید ، پارچه نباید با باد تکان نرم بخورد. صاف صاف صاف


چهارم : نورپردازی و سوژه در کروماکی
در یک نمای کروماکی شما در اصل دو سوژه دارید : سوژه (یا سوژه ها) و خود پرده. سخت ترین قسمت کروماکی همین جاست : نورپردازی پرده
حتما بین سوژه و پرده حداقل 2 متر فاصله بگذارید. (3 متر و بیشتر بهتر است) اینطوری سایه سوژه (ولو خیلی کم) روی پرده نمی افتد و نور پرده و نور سوژه با هم تداخل پیدا نمی کنند. هرچقدر این فاصله بیشتر باشد بهتر است. چون هم نورها با هم قاطی نمی شوند و هم عمق میدان زیاد می شود و به همین خاطر تصویر پرده فلوتر می شود و لک و پیس ها و لکه های نوری محو می شوند.
حالا اول نور سوژه تان را بدهید. حواستان باشد که قرار است سوژه در کجا باشد. بنابراین نور سوژه را بر همان مبنا تنظیم کنید. بازیگر و خودتان را هم توجیه کنید که قرار است چه تصویری به جای کروماکی بیاید تا بتواند حس بگیرد یا حس بگیرید!. مثلا خود من وقتی یک ویدئو آرت را تصویربرداری می کردم ، قرار بود که بازیگر را در تابلوهایی از ونگوگ ، مونه و رامبراند ببینیم. پس اول هر نقاشی را پرینت رنگی گرفتیم و روی کالک سوژه را در محل تابلو ، نقاشی کردیم. بعد نورپردازی را بر مبنای تابلو انجام دادم. مثلا سوژه روی صندلی نشسته بود و در نقاشی اصلی نوری از پنجره بالایی بر کل اتاق می تابید. پس من هم یک نور را از بالا و چپ روی بدنش انداختم.
وقتی نور سوژه را کامل کردید به سراغ نور پرده بروید. اگر یادتان باشد گفتم که رنگ سبز برای دیجیتال بهتر است. چون کمتر نور می خورد. نور پرده باید آنقدر یکدست باشد تا دوربین کل پرده را یک رنگ ببینید. اگر سوژه و پرده به هم نزدیک باشند نورها با هم تداخل می کند و هر دو نور را خراب خواهد کرد. ممکن است انعکاس نور پرده روی قسمت هایی از سوژه بیفتد و کروماکی را خراب کند به هر حال باید نور زیادی را برای پرده به کار ببرید. بهترین راه استفاده از دو منبع نوری با قدرت 2000 وات است. هر دو منبع را از دو طرف با زاویه به صورت غیر مستقیم به پرده بتابانید. نباید یک جای پرده روشن تر از قسمت دیگرش باشد.
بهتر است یک نور بک لایت هم برای سوژه طراحی کنید. طوری که حاشیه بدن سوژه پرنور تر از سایر قسمت های بدنش باشد. اینطوری خیلی بهتر می تواید کروماکی بگیرید. برای این کار از پشت و بالای سوژه یک منبع نوری SPOT به پشت سوژه با زاویه 45 درجه بتابانید. (کاش می شد نقشه اینها را می کشیدم و می گذاشتم اینجا. نمی شود عکس از خارج اینترنت به مطالب اینجا اضافه کرد؟)
راستی حواستان به لباس های سوژه هم باشد. اگر برایتان خیلی مهم نیست از رنگ های کاملا مخالف پرده استفاده کنید. ممکن است یک وقت حتی فیروزه ای هم همراه با رنگ سبز در کامپیوتر حذف شود. حواستان باشد که دارید با یک دوربین 41 با قیمت زیر 2 میلیون تومان تصویر می گیرید نه یک دوربین حرفه ای 20 میلیونی!
یک کار دیگر و البته کمی پر خرج تر استفاده از لامپ مهتابی است. اگر می توانید و حوصله اش را دارید ، روی چند تخته چند لامپ مهتابی را کار بگذارید (مثل نور های بیل بورد ها) این باکس نوری را پشت دوربین کار بگذارید. تصویر بدون سایه و یکدستی خواهید داشت.

چطور تصویربرداری کنیم؟

حالا که نورپردازی را تمام کردید می رویم سراغ تصویربرداری.
امکان دارد در فیلم شما یک یا چند پلان کروماکی وجود داشته باشد. طبیعتا حجم پایینی از فیلم شما کروماکی خواهد بود. امکان دارد فیلمتان را با یک دوربین هندی کم معمولی گرفته باشید .بهتر است برای نماهای کروماکی تان - که شاید یک نصفه روز وقت بگیرد - کمی خرج کنید و دوربین بهتری بگیرید. یک دوربین مینی دی وی 170 یا XL1s یا XL2 یا DVX100 برایتان مناسب است. قیمت اجاره یک روزش می شود حدود 17 هزار تومان. یک وقت به سراغ HDV ها نروید که هیچ فرقی برایتان در کروماکی نمی کند و کادر و سیگنالش هم متفاوت است. (اگر کل فیلم را HDV گرفته اید طبیعتا کروماکی را هم باید HDV بگیرید.) در هر صورت فرقی نمی کند. چه با یک دوربین نیمه حرفه ای یا یک دوربین خانگی. مهم این است که حداقل DV باشد.

قبل از هر کاری حتما تصویرتان را وایت بالانس کنید. این مهم است که رنگ ها دقیقا درست ضبط شود. وایت بالانس را بعد از اتمام نورپردازی و بر مبنای سوژه انجام دهید.
شاتر دوربین در حالت عادی 50 است. برای کروماکی شاتر را ببندید. 125 یا 250 خیلی مناسب است. اینطوری حرکت سریع سوژه مات نمی شود. در کروماکی گرفتن این کار باعث می شود تا سوژه و رنگ پرده با هم ادغام شوند. مثل وقتی که در عکاسی با سرعت پایین عکس می گیریم و سوژه در فریم مات می شود.
دیافراگم را بر مبنای شاتر تنظیم کنید. وقتی شاتر را می بندید طبیعتا دیافراگم را باید باز بگیرید. هر چقدر بازتر بهتر است. چون پرده محو تر و یکدست تر خواهد شد. (سوژه را حداقل 2 متر یا بیشتر جلوتر از پرده گذاشته اید دیگر؟!)
هیچ افکت تصویری و افزایشگر دیجیتال به تصویر اضافه نکنید. Gain حتما صفر باشد.
اندازه قابتان را همینطوری نبندید. بدانید که دقیقا سوژه در تصویر نهایی چه نسبتی با کادر اصلی دارد. یک کلوز آپ در نهایت و با اضافه شدن تصویر ، باید با لنز واید گرفته شود یا نرمال یا تله؟. این خیلی مهم است که تصویر زمینه و تصویر سوژه از نظر فاصله کانونی با هم منطبق باشند. البته اهمیتش ربطی به کروماکی ندارد و یک بد سلیقگی یا حواس جمعی تکنیکی - آرتیستی است.

تدوین کروماکی
واقعا نمی توانم الان بگویم در هر نرم افزار چطور تدوین کروماکی بگیرید. اگر کروماکی گرفتید و رسیدید به تدوین ، همینجا بگویید با چه نرم افزاری کار می کنید که برایتان بگویم.( البته همه نرم افزار ها را واقعا نمی دانم. اما در مورد Avid Studio ، Avid Liquid ، EDIOS ، Final cut pro ، Video Toster ، Premier ، UOLID Video Impact ، Velocity ، After Effects ، Composition ، Commotion Effects در خدمتم.)
آنچه در همه این نرم افزارها مشترک است ، نحوه کار با کروماکی است. ابزار ها خیلی شبیه هم هستند . حالا بعضی ها حرفه ای ترند. هرچقدر نرم افزار در کروماکی قوی تر باشد ، کروماکی بهتری می گیرید.
هم نرم افزار های تدوین و هم نرم افزارهای تروکاژ (VFX) می توانند کروماکی بگیرند. نرم افزار های تروکاژ خیلی بهتر کروماکی میگیرند. اما کار با آنها برایتان سخت است.
ابزار کروماکی را در قسمت VFX یا FX پیدا می کنید. امکان دارد نرم افزار شما پرده آبی و سبز را جدا کرده یا همه ابزار کروماکی را در یک قسمت جمع کرده باشد. به هر حال وارد محیط کروماکی شوید.
وقتی تصویرتان را (که مسلما با FireWire کپچر کرده اید و 25mbs است و یک ساعتش می شود 12 GB ) در محیط کروماکی باز کنید ، به طور اتوماتیک رنگ آبی یا سبز شما حذف می شود. رنگ کروماکی حالا خودش را جای یک محیط ALFA می دهد. حالا شما در آن ALFA هر تصویری بگذارید ، به جای رنگ خواهید دید. دقیقا مثل قسمت های خالی یک تصویر در فتوشاپ که لایه پایینی اش را نشان می دهد. (باید یا Blue Screen را انتخاب کنید یا Green Screen)

چند اتفاق ممکن است بیفتد:
-امکان دارد همه بکراندتان اتوماتیک حذف شود و فقط سوژه بماند. آفرین شما , برنده شدید!. (البته راحتتان کنم ، هیچ وقت همان اول رنگ به طور کامل حذف نمی شود. ما به صورت تجربی کروماکی گرفته ایم نه در استودیو و با سیستم های چند ده میلیون تومانی)

-امکان دارد بخشی از رنگ به همراه بخشی از بدن سوژه حذف شود. (مگر نگفته بودم که در انتخاب لباس ها و نور سوژه دقت کنید!)

-امکان دارد جز چند پیکسل مابقی تصویر حذف نشود.

در حالت دوم و سوم ، شما باید به سراغ ابزار کروماکی بروید.
یکی از ابزار مفید Trashold است. با استفاده از این ابزار می توانید دامنه سیگنال رنگ را کم و زیاد کنید.
ابزار بعدی Luma cutoff است. این ابزار تتمه نور قاطی شده با رنگ را می گیرد و رنگ را خالص می کند
ابزار دیگری هم هست به نام Smooth که البته در نرم افزارهای حرفه ای تر پیدا می شود. این ابزار رنگ آبی یا سبز (یا هر رنگی) را پایه می گیرد و کل پرده را به آن رنگ در می آورد و یکدست می کند.
LINEAR KEY هم می تواند حاشیه های ادغام شده با سوژه را حذف کند. هر چقدر شاتر بسته تر و بک لایت بهتری گرفته باشید ، این ابزار بهتر عمل می کند. حتی در صورت رعایت اینها شاید نیازی به آن نباشد.
ابزار های دیگری هم هست که حرفه ای تر و مخصوص YUV است.

آنقدر باید با درجه این ابزارها ور بروید تا کروماکی کامل شود. امکان دارد در نهایت نتوانید تصویر درست بگیرید و حاشیه سوژه دندانه دار شود. این یعنی رنگ و نور کروماکی درست نبوده یا به هر حال دوربینتان در مورد رنگ کم آورده. تنظیمات را کنسل کنید و وارد محیط رنگ نرم افزار تدوینتان شوید و سعی کنید با بالا و پایین کردن نسبت رنگ ها ، رنگ کروماکی را درست کنید. امکان دارد رنگ و نور سوژه هم به هم بریزد که فعلا مهم نیست. سعی کنید رنگ و نور پرده را هر چه می توانید یکدست تر کنید. حالا دوباره تنظیمات کروماکی را انجام دهید. قطعا بهتر خواهد شد. بعد از حذف کروماکی ، دوباره به محیط رنگ بروید و حالا نور تصویر را (که دیگر فقط نور سوژه است) به حالت اول برگردانید. اینطوری به کامپیوتر کلک زده اید.
حتی در پروژه های حرفه ای هم گاهی اوقات کروماکی درست از آب در نمی آید. در این مواقع هرچقدر با نرم افزار حرفه ای تری کار کنیم ، نتیجه بهتر است ، چون ابزار کامل تر است.
برای یک ویدئو کلیپ که مدیر تصویربرداری بسیار حرفه ای و معروفی هم داشت ، یک اتاق را 9 بار رنگ آبی زدند ، اما باز نتیجه در کروماکی خوب نبود. (با وجود اینکه کروماکی را با بتاکم گرفته بودند) من که تدوینگر و مدیر تروکاژ کلیپ بودم از 3 نرم افزار استفاده کردم و نشد. در نهایت پلان های کروماکی را در After effects درست کردم که زحمت زیادی هم برد. اگر به هیچ وجه نتوانستید تصویر کروماکی درست را بگیرید ، خیلی ناراحت نباشید. زحماتتان به باد نرفته. فقط شاید مجبور شوید گرفتن کروماکی را به یک استودیو بسپارید و هزینه اش را بدهید. اما در 70 درصد موارد می توانید با یک دوربین نیمه حرفه ای (مثل 170) کروماکی خیلی تمیز بگیرید. اینجوری مجبور نمی شوید 3 برابر پول اجاره یک روز دوربین را برای حذف کروماکی در یک استودیو خرج کنید. خیلی از کروماکی های صدا و سیما را با دوربین های معمولی DV می گیرند و تازه خیلی از موارد نورپردازی و تصویربرداری را هم انجام نمی دهند. اما نتیجه رضایت بخش می شود.

کروماکی می تواند دامنه تجربیاتمان را در فیلم های تجربی و کوتاه گسترده تر کند. حتی افق خیالمان را هم در فیلمها بازتر می کند. فقط باید بدانیم دقیقا چه استفاده ای می شود از آن کرد. نکات فنی اش را تا آنجا که می توانستم گفتم. ریزه کاری های آرتیستی اش فقط با تجربه به دست می آید.

بازم سلام!

برای سومین بار با مبحث پرده های کروماکی در خدمتتنونیم!

بحث های تئوری و تعریفی و به قول معروف روی کاغذی رو در 2 کامنت قبل مفصل روش بحث و گفتگو کردیم!

اما برای سومین قسمت تصمیم گرفتم وارد مسائل عملی این حرفه بشیم!

تو قسمت دوم توضیحاتی رو در مورد خرید پارچه ها و رنگ های کروماکی صحبتهایی داشتیم اما در این کامنت خواستم فایل های آموزشی و ویدیویی براتون بذارم که برای بعد از فیلمبرداری هستش البته آموزشهای تصویری ای هم هست برای تنظیمات پرده و جایگیریش اما فعلا به این مبحث اکتفا کردم!

لازمه اینو بگم که این آموزش تصویری از وبسایت دوست خوبم ایمان هستش که مطالب خوب و زیادی رو در باب آموزش های تصویری برای بحث کروماکی داره!

شما میتونید برای رفتن به وبسایتش به لینکستان وبلاگ مراجعه کنین که با نام ایمان وی اف ایکس ثبت شده!

خب توضیحات خودش هم در مورد این کلیپ آموزشی جالب توجهه! :

((این پروژه کروماکی با استفاده از پرده سبز یک تجربه با chroma keying در نرم افزار افترافکت بصورت کاملا  پیشرفته است و روشی برای حفظ جزئیات  و رفلکشن و بازتاب های تصویر فیلمبرداری شده است .
در اغلب اوقات ما برای خلاص شدن از همه دردسرهای کروماکی پرده سبز از  افکت  keylight  در نرم افزار افترافکت  برای حذف رنگ  سبز استفاده می کنیم ولی در برخی موارد هم ما نیاز داریم که جزئیات بیشتری  مانند بازتاب ها و رفلکشن و .. نیز حفظ شود  و صحنه بصورت واقعی تر جلوه کند .

در این پروژه ، این کلیپ با استفاده از  دوربین فیلمبرداری Canon 5D فیلمبرداری شده  و   نکات این پروژه  می تواند برای  استفاده کنندگان این دوربین که  سرو صدای زیادی هم به پا کرده  مفید باشد .  در این پروژه  برای حذف رنگ پرده سبز از بخش های مختلف  افکت  keylight و همچنین افکت  Remove  Grain  استفاده شده است و روش فیلمبرداری و نورپردازی در پرده سبز نیز به نمایش گذاشته می شود . همچنین  خروجی نهایی تولید شده در این  پروژه را هم خواهید دید .  این پروژه بسیار دیدنی را که نمونه های مختلف کروماکی  را نمایش می دهد و به چالش کشیدن یک صحنه جذاب  کروماکی پرده سبز است را از دست ندهید))

لینک های دانلود :

Vimeo ؛  Youtube

برای دستیابی به بیش از 20 کلیپ آموزشی دیگر در مورد پرده های کروماکی میتونید به این لینک رجوع کنین!

سلام

بحث چگونگی ساخت یک انیمیشن خوب رو خیلی وقته راه انداختیم و با کاراکترها از ابعادی شروع کردیم و نه آنچنان پیوسته ولی مداوم داریم ادامه اش میدیم. چون فکر می کنم خیلی به انیمیشن سازی از بعد them یا مفهوم کمک می کنه!

این مقاله مال من نیست اما خوندم و دیدم خوبه و خیلی کمک میکنه!

تصمیم گرفتم رو وب بزارم تا شما هم بخونید و لذت ببرید. این مقاله برای اونایی که میخوان داستان بنویسن و زور میزنن و آخرشم هیچی نمیاد معجزه میکنه ... رو من که جواب داده!

داستان ها در ارتباط با مردم هستند، ( اسباب بازی ها – هیولاها – ماهی ها – آدم فضایی – روبات – ماشین و …) جزء عناصری هستند که در این داستان نقش دارند. بدون کاراکتر خوب، داستان خوب هم شکل نمی گیرد.
در کل، کاراکتری که به یاد ماندنی و قابل باور باشد را می توان به عنوان کاراکتر خوب معرفی کرد.  کاراکتر قابل باور،  کاراکتری معمولی است ( در ارتباط با دنیای اطرافش) کسی که خود را در میان وقایع می یابد و به آنها به طور صحیحی واکنش نشان می دهد.
کاراکتر به یاد ماندنی، نیز باید از لحاظ بصری جذاب باشد و بتواند بیننده را از لحاظ احساسی و دراماتیک در حادثه های داستان به جلو هدایت کند.
اولی جانسون Olli Jhonson و فرانک توماس Frank Thomas در کتاب ” تصور زندگی ” جذابیت کاراکتر را اینگونه عنوان کرده اند :” چشمان شما کاراکتر فیلم را می بیند و از آنچه می بیند، قدردانی می کند”

Image By : Andrew Shek

شما بی درنگ خصوصیات کاراکتر را می شناسید، کاراکتر می تواند زشت، زیبا، پیچیده یا ساده ، خوب یا بد باشد. جذابیت کاراکتر باعث می شود که به آن نگاه کرده و دنبالش کنید. این جذابیت باید در شخصیت کاراکتر نیز باشد، تا بیننده آن کاراکتر را قوی، قابل باور و جذاب بداند.
کاراکترتان را خوب بفهمید، با شناخت کامل کاراکترتان، می توانید عکس العمل های قابل باوری را در کشمکش های داستان برایش پیش بینی کنید. در فیلم ها کاراکتر های بسیاری از قبیل : کاراکتر اصلی Main Character، کاراکتر فرعی Sopporting Character ، کاراکتر های مخالف Opposing Characters، کاراکتر های ضعیف Minor Characters و… حضور دارند. نیازی نیست که تمامی آنها را بشناسید، اکثر این کاراکتر ها به عنوان ابزاری در جهت کمک به نقل داستان حضور دارند.ولی برعکس، کاراکتر های اصلی به صورت کامل تشریح می شوند، ما به عنوان بیننده آنها را می پذیریم، چون دارای پس زمینه بوده و روی یکایک خصوصیات آنها ، چه ظاهری و چه باطنی ( مانند: احساس ، شدت آن، طرز فکر، ضعف و…)فکر شده است.
به روند تشریح کاراکتر ها Back Story گفته می شود.در این پس زمینه ی کاراکتر، بیوگرافی کاراکتر قرار دارد که در آن تمامی موارد از جمله : ویژگی های فیزیکی – آموزشی – حکایت زندگی – خانواده – روابط – نوع زندگی – محبوبیت ها – ورزش – موفقیت – شکست – مریضی های گذشته – اختلالات – استعداد – ترس ها و تعداد بیشماری خصیصه دیگر ذکر می شود.
نیازی نیست که لیست بلند بالایی از این خصوصیات را برای کاراکتر تان طراحی و فکر کنید. ( لازم به ذکر است که در روند تولید انیمیشن های ایرانی، این موارد خواب و خیالی بیش نیست، یا خیلی کم رنگ و کم مایه است ) شما زمان زیادی ندارید، چه از لحاظ اجرا، چه از لحاظ زمان انیمیشن تان . بیننده باید سریع کاراکتر را شناخته و خواسته ی او را بداند.
دورنمای اخلاقی کاراکتر چیست ؟ این دور نما می تواند در تصمیم گیری های او دخیل باشد که برای رسیدن به یک کشمکش مستحکم کمکتان خواهد کرد. آیا جزء این لیست است :؟
• امر کننده : چیزی که می گوید باید اجرا شود. خوب خوب است و بد، بد.
• سود جو : او بر نتیجه متمرکز است و به راحتی زندگی افراد را برای منافع شخصی قربانی می کند.
• لذت طلب : او به قانون خوشی معتقد است، خود بین است و همیشه دوست دارد خوش باشد.
• میانه رو : اهل سازش و گفتگوست، همیشه به دنبال حد وسط است و از این طریق به آرامش می رسد.
• و….
آیا کاراکتر منطقی است ؟ یا احساسی ؟
استعداد او چیست ؟
بزرگترین عیب او چیست ؟
خودش را چگونه می بیند ؟
نظر دیگران نسبت به او چگونه است ؟
چه چیزی می خواهد ؟
به خاطر خواسته اش، چقدر می تواند متحمل فشار شود ؟
چه چیزی باید یاد بگیرد ؟
و…
این سوالات شخصیت کاراکترتان را شکل خواهد داد. با طرح این سولات و مسائل جنبی دیگر، به راحتی و با روش خودتان، کشمکش ها را ایجاد کرده، بحران خلق کنید و داستان را به جلو هدایت کنید.
اگر سوالات و مشخصه ها، به روند طراحی کاراکتر تان کمکی نکرد، یا داستان، یا کاراکتر و یا هر دو را بازبینی و اصلاح کنید.
اگر با چندین کاراکتر سر و کار دارید، این اطلاعات به شما کمک خواهد کرد:
روابط کاراکتر ها چگونه است ؟ : کاراکتر ها روابطی با هم دارند، آیا پس زمینه ای نسبت به یکدیگر دارند؟ آیا غریبه هستند ؟ آشنا هستند ؟ دوست هستند یا دشمن ؟ برادر هستند یا خواهر ؟ و…
وضعیت دراماتیکی هر کاراکتر چگونه است ؟ : این وضع، بستگی به عمق روابط آنها دارد، این وضعیت قابل تغییر نیز هست. مثلا : در رستوران، مشتری  وضعیت بالاتری نسبت به خدمتکار دارد، خدمتکار باید خدماتی را به مشتری ارائه کند. چه کاراکتر هایی در اولویت و در مراحل بالاتری نسبت به دیگر کاراکتر ها هستند؟ چگونه بر روایت داستان تاثیر خواهد گذاشت ؟
از هر یک چه انتظاری داردید ؟: با مثال شروع می کنم: در انیمیشن گوفر بروک محصول بلار استدیو، همه ی کاراکتر ها یک چیز واحد را می خواهند، میوه جات ! گوفر می خواهد دیگر کاراکتر ها را از آنها به دور نگه دارد، در نهایت کارش را انجام می دهد، کشمکش شروع می شود، در نتیجه؛ انتظار از گوفر، دور کردن دیگر کاراکتر هاست، انتظار از دیگر کاراکتر ها، حمله به سبزی ها و حتی گوفر است !
پس این انتظار ، نقش خوبی را در ایجاد کشمکش بازی خواهد کرد.

منبع

سلام!

پیرو درخواست یکی از دوستان در مورد مقاله ای در باب متحرک سازی، مقاله ای رو آماده کردم؛ امیدوارم که بتونه کمکی باشه برای بهتر فهمیدن انیمیشن برای همه مون!

اول من یه توضیحاتی رو میدم بعد چند مطلب خوب و جالب رو هم که از گوشه کنار خوندم و خوشم اومد تقدیمتون می کنم!

صنعت انیمیشن و متحرک سازی پیشینه ای قدیمی داره حتی از سینما هم قدیمی تر! ... طراحی یک کاراکتر یا یک سکانس و یا یک محیط باز به شرط اینکه بخوایم عالی کار کنیم خیلی سخته؛ البته بستگی به این که ما تو چه سبکی کار میکنیم هم داره دو بعدی؟! (مثل تام و جری) سه بعدی؟! (مثل شرک)، کات اوت؟! (مثل انیمیشن ایرانی شکرستان ) و غیره. اما باید اینو بدونیم که متحرک سازی چندین برابر از این کار سخت، سخت تره و طاقت فرساتر ... چرا که شما باید به بیننده اینو القا کنین که این کاراکتر داره راه میره، داره میدوئه، داره میخنده، اینجا ناراحته، اینجا خوشحاله، عصبانیه و ...

خلاصه متحرک سازی یکی از اصلی ترین اساس انیمیشن هست که باید با ظرافت و دقت ساخته بشه! اما همونطور هم که عرض کردم، اینکه چقد وقت میگیره و وظایف شما در متحرک سازی چیه، بستگی به سبک انیمیشن شما داره!

در ایتدا که انیمیشن های دو بعدی تو بازار آقایی می کردن از دو روش انیمیشن روی طلق و انیمیشن روی کاغذ استفاده می کردن؛ اما با گذشت زمان وقتی انیمیشن ابعاد کامپیوتری و نوین به خودش می گیره، این سبک ها در انیمیشن های سه بعدی جاشونو به روتسکوپی و موشن کپچر می دن!

این هم لیست انواع روش های متحرک سازی به ترتیب از ابتدا تا امروز به همراه تعاریف مختصر:

 دو روش عمده ای که امروزه برای متحرک سازی ها استفاده میشه وحرکات زنده و طبیعی درش نقش اصلی رو ایفا می کنه روتسکوپی و موشن کپچر( از زیر مجموعه های انیمیشن کامپوتریه) که live-action/animation ( ترکیب زنده و انیمیشن) هم بهشون گفته میشه.

خب چون نمیخوام مطالب این پست زیاد بشه من مباحث کلی متحرک سازی رو به همین پست ختم می کنم و ایشاالله تو پست های بعد بیشتر در مورد روتسکوپی و متحرک سازی کامپیوتری و موشن کپچر توضیح میدم.

ممنون!

منبع

سلام

بدون مقدمه!

روتسکپی چیست؟!

روتوسکوپی تکنیکی است که انیماتورها در آن حرکت فیلم زنده را فریم به فریم کپی می کنند.در واقع در این شیوه تصاویر فیلم زنده روی یک پرده ی مات بازتابیده شده و به وسیله ی انیماتور ها دوباره ترسیم می شوند.تجهیزات مورد استفاده در این کار روستوسکوپ نام دارد.(توضیح:تعریفی که در این جا برای این شیوه ارایه شد است کلاسیک بوده و بر خلاف داشتن اصول مشابه با این شیوه ی نوین مورد استفاده در فیلمی چون اسکنر تاریک نگر که با نرم افزاری به نام روتوشاپ صورت می گیرد،تفاوت های اساسی با آن دارد،تفاوت هایی از جنس فیلمسازی آنالوگ و دیجیتال)

روتوسکپی یکی از تکنیکهای جلوه ویژه رایانه ای محسوب میشود

تاریخچه:

"خارج از دوات" اولین روتوسکوپی

این تکنیک نخستین بار توسط مکس فلایشر در مجموعه ی انیمیشنی خارج از دوات که در سال ۱۹۱۴ ساخته شد مورد استفاده قرار گرفت.او در این انیمیشن حرکات زنده ی برادرش،دیو فلایشر، را در لباس یک دلقک به شخصیت کوکوی دلقک انتقال داد.فلایشر بعد تر این شیوه را برای شماری دیگر از کارتون هایش نیز به کار گرفت که مهمترینش رقص کب کالوی در سه قسمت از کارتون های بتی بوپ در اوایل دهه ی ۳۰ و متحرک سازی شخصیت گالیور در سفر های گالیور بود.بعد از او والت دیزنی و انیماتورهایش این روش را بسیار دقیق و کارآمد به خصوص در متحرک سازی سفید برفی و هفت کوتوله به کار

گرفتند و پس از آن در بسیاری از انیمیشن ها بلندشان.رالف  بکشی در دهه ی ۷۰ از این تکنیک به فراوانی در انیمیشن های جادوگران(۱۹۷۷) و سالار حلقه ها (۱۹۷۸)استفاده کرد.رالف بکشی در آن زمان با مخالفت کمپانی فوکس قرن بیستم برای افزایش پنجاه هزار دلاری بودجه ی جادوگران روبرو شده بود و مجبور گشت برای تمام کردن سکانس نبرد این انیمیشن به روتوسکوپی متوسل شود.(در آن زمان پیشنهاد ۳ میلیون دلاری جرج لوکای برای به پایان رساندن جنگ های ستاره ای هم با مخالفت روبرو شد)

آخرین قطار سریع السیر اولین روتوسکوپی دیجیتال-۱۹۹۴

اسموکینگ کار پروداکشنز (Smoking Car Productions) در سال ۱۹۹۴ برای تولید بازی ماجراجویانه ی تحسین برانگیزش،قطار سریع و السیر  فرآیند روتوسکوپی دیجیتال را پدید آورد که در همان سال جوایزی نصیب آن ساخت.

داستان فیلم راجع به کودکیست که بر خلاف تمسخر بسیاری از دوستانش شدیدا به بابانوئل و حضور وی در روزهای کریسمس معتقد است. ریچارد لینکیتر(کارگردان یک اسکنر تاریک نگر)در سال ۲۰۰۰ با استفاده از تکنیکی مشابه از روتوسکوپی دیجیتال برای خلق تصاویر سوریال فیلم زندگی بین خواب و بیداری بهره گرفت و اکنون آن را برای یک اسکنر تاریک نگر به کار برده است.او نخستین کارگردانی می باشد که از روتوسکوپی دیجیتال برای خلق یک فیلم بلند استفاده نموده است.افزده بر این،یک شرکت تبلیغاتی به سرپرستی چارلز شواب بیین سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ از روتوسکوپی برای یک مجموعه از کارهای تلویزیونی با عنوان با چاک صحبت کن استفاده کرد.این فرایند منحصر به کاری است از باب سابیستون از تجربه های انستیتو تکنولوژی ماساچوست که همان تکنیک «روتوسکوپی درون افزا»و نرم افزار روتوشاپ را در ساخت زندگی بین خواب و بیداری ارایه داده بود.

تکنیک:

روتوسکوپی با این که بار ها برای خلق جلوه های مناسب استفاده شده،اما از سوی بسیاری از بنیاد گرایان انیمیشن مورد انتقاد قرار گرفته است.اما باید گفت این تکنیک وقتی توسط انیماتورها به عنوان سر مشق به کار گرفته می شود،صرفه جویی ارزشمندی در زمان می کند اگر روتوسکوپی ضعیف کار شده باشد خطوط اصلی که باید از فریمی به فریم دیگر متفاوت باشند ، با کمی انحراف روی هم قرار می گیرند در این صورت به اصطلاح گفته می شود انیمیشن خشن کار شده است.برای اجتناب از چنین خشونتی مهارت انیماتوری که کار کپی را انجام می دهد بسیار ضرورت دارد.از روتوسکوپی بارها  جهت خلق جلوه های ویژه در فیلم های سینمایی استفاده شده است.می توان شیی ترسیم و آن را در یک جای خالی در بک گراند قرار داد و بدین ترتیب وارد صحنه کرد.البته بیشتر اوقات تکنیک پرده ی آبی جایگزین تکنیک می گردد.یکی از کابرد های کلاسیک روتوسکوپی در فیلم های اولیه جنگ ستاره ای بود که که از آن برای خلق جلوه های درخشیدن شمشیرهای لیزری استفاده شد.

شمشیر های لیزری جنگ ستارگان

مثال های روتوسکوپی:

انیمیشن:سفید برفی و هفت کوتوله،کارتون های سوپرمن دهه ی ۴۰،زیر دریایی زرد،تیتان،ارباب حلقه ها،آناستازیا و…

فیلم:عنوان بندی خوب بد زشت،جنگ ستاره ای،چه کسی برای راجر رابیت پاپوش دوخت؟،بیل را بکش ۱،یک اسکنر تاریک نگر،زندگی بین خواب وبیداری

موزیک ویدیو:موزیک ویدیو های گروه گوریلاز و  Breaking the Habit گروه لینکین پارک

روتوسکوپی به سبک ریچارد لینکیتر:

ریچارد لینکیتر روتوسکوپی شده

۱-فیلمبرداری با دوربین دیجیتال(Digital Filming):چون جزئیات بعدتر به وسیله ی انیماتورها به صحنه افزوده می شود هنگام فیلمبرداری نیازی به طراحی لباس و صحنه ی مفصلی نیست.

۲-متحرک سازی(Animate):انیماتورها با استفاده از لوح ها و قلم های نوری ویکوم و نرم افزار روتوشاپ حرکات بازیگر را کپی می کنند.البته همه ی فریم ها با دست نقاشی نمی شوند،خود نرم افزار با استفاده از خاصیت درون افزایش فریم های میانی را پر میکند.

۳-ارتقاء (Enhance):انیماتورها از ابزارهای Masking و Warping و Blending و برنامه ی روتوشاپ برای ارتقای جلوه ی سه بعدی استفاده می کنند.سپس مناظر را اضافه و رنگ ها را تنظیم می نمایند.

۴-پرداخت (Render):سکانس های کامل شده برای تبدیل شدن به فیلم نهایی مراحل را طی می کنند که ساعت ها به طول می انجامد.

منبع: اول ، دوم

سلام!

خب در مورد موشن کپچر یه تعریف خوب مختصر براتون گذاشتم که امیدوارم خوب باشه!

فقط قبلش یه توضیح کوچولو بدم! موشن کپچر در واقع ابزاری هست که حرکت های واقعی رو  به شکل اطلاعاتی وارد کامپیوتر و برنامه مربوطه اش می کنه و باعث میشه اون کاراکتر مورد نظر ما اونطور که میخوایم حرکت کنه!

برای این کار ابتدا حسگرهایی رو روی بدن و صورت اون شخصی که میخواد جای کاراکتر بازی کنه قرار میدن. هر چقدر این حسگرها بیشتر باشن کار با ظرافت و دقت بیشتری پیش میره. مثلا اگه سه حسگر رو به سه قسمت پای بازیگر(مثلا ران، رانو و مچ) متصل کنن در برنامه هم سه نقطه یا vertex رو به پای کاراکتر وصل می کنن که تغییر وضعیت و تغییر حرکت قسمت هر کدوم از این سه قسمت پای بازیگر رو مستقیما به نقاط معلوم شده ی روی پای کاراکتر منتقل میکنه.این حسگر ها تغییر وضعیت خودشونو دقیقا به سیستم گزارش میدن( مثلا 5cm به راست، 2cm به جلو , 66cm به بالا) و شما تصور کنین اگه به جای سه حسگر 25 حسگر در این پروژه به کار گرفته بشه چقدر حرکت پا طبیعی و قشنگ میشه!

------------------------------------------------

موشن کپچر (mocap)به تکنیک هایی اتلاق می شود که اجازه می دهد حرکاتِ یک عنصر واقعی را ضبط وبه دنیایی مجازی بفرستیمش :
حرکات ضبط شده یا در زمان واقعی خود به سیستم های دیگر منتقل می گردند.
این تکنیک برای ارتباط دادن حرکات زنده به حرکات یک آواتور یا یک نمایش مجازی استفاده می شود. موشن کپچر در طی سال های اخیر پیشرفت بسیاری کرده است. می توانیم به استفاده از آن را در بازی های کامپیوتری ( ورزش، مبارزه ، ماجراجویی) ، در فیلم های انیمیشن ونیز فیلم هایی که در آن ها از جلوه های ویزه ی بصری استفاده شده اشاره کنیم .
مثالی دیگر : این ضبط حرکات یکی ازدستان تان و نیز بعضی انگشتان تان است که به شما اجازه ی استفاده از کامپیوتر را می دهد. صفحه کلید و موس از اولین و ساده ترین دستگاه های موکاپ Mocap است. سه سیستم بزرگ ضیط حرکات را می توان نام برد : سیستم بصری ، مکانیکی و مغناطیستی.
در همه موارد ، حس گرهایی در نقاط خاصی از بدن بازیگر قرار داده می شود برای مثال در مفاصل و حرکت این حس گرها است که ضبط می شود. پس از آن باید ایندو دنیای واقعی و مجازی را برای انتقال این داده ها به یک اسکلت منسجم ، به یکدیگر مرتبط ساخت. واقع گرایی حرکت همان قدر وابسته به درجه ی صحت و درستی اطلاعات ضبط شده است که طرح و شالوده ای که حرکت بر روی آن اجرا می شود.
این روش در فیلم انیمیشن قطار سریع السیر قطب جنوب (2004) به کار رفت. این فیلم اولین فیلم بلندی است که روش performance capture در آن استفاده شده است. داستان فیلم اقتباسی از داستان نوئل نوشته ی کریس وان السبرگ است. فیلم در استودیوی سونی ایمیج وورکز و به کارگردانی رابرت زمکیس ساخته شد.
این کارگردان دست به مبارزه طلبی دو جانبهای زد، مبارزه طلبی هنری و تکنیکی. هنری به این دلیل که او می باست این تارو پودی که در داستانهای زیبای کتاب ها خواننده را به رویا فرو می برد در فیلم خود حفظ کند و تکنیکی از این لحاظ که زمکیس از روشی متحولانه یعنی " performance capture " که نسخه ی بسیار پیشرفته تری ار تکنیک موشن کپچر است استفاده کرد.
تام هنکس مدل پنج نقش اصلی داستان بود که یکی از آنها کودکی 8 ساله است ! ولی تکنیک محدودیت های خود را دارد و متاسفانه موفقیت شخصیت ها در حد جاه طلبی زمکیس نبود. در واقع، شباهت بسیار زیاد قهرمانان به انسان ها به علاوه ی روش تکان خوردن آنها که همیشه سیال نبود این شخصیت ها را کمی غریب می کرد و چشم ما برای عادت کردن به آنها مشکل داشت.
ولی هر چند تکنیک محدودیت هایی دارد هم چنین میتواند معجزه کند : شاهد این امر صحنه های باشکوه و عالی فیلم است و نیز صحنه های متفاوتی که این سفر بزرگ به سرزمین بابا نوئل را جذاب می کند.
ویل کنان Gil Kenan با خانه ی هیولا در سال 2006 به تجربه ی جدیدی در انیمیشن دست می زند : فیلم ترسناک برای کودکان. او نیز از موشن کپچر استفاده می کند و به شک و تردید های کسانی که علیه استفاده از این تکنیک پیش داوری می کردند پایان می دهد. این روش می تواند منجر به تولید فیلم های واقعی شود و نیز هویت کاملا متفاوتی به شخصیت ها بدهد.
رابرت زمکیس در 2007 فیلم جدیدی با روش performance capture به نام BEOWULF به روی پرده می برد.
با تکنیکی که استفاده از آن در قطار سریع السیر جنوب آغاز شده بود 150 حس گر تنها بر روی صورت بازیگر زن فیلم ، آنجلینا جولی و 50 تای دیگر روی بدنش قرار گرفتند. از فیلم های غیر آمریکایی که با روش موشن کپچر تهیه شده فیلم فرانسوی رنسانس ساخته ی کریستیان ولکمن (2007) شایان ذکر است. این فیلم در استودیوی آتیتود ATTITUDE studio ساخته شده است.

-----------------------------------------

یه کلیپ کوتاه هم براتون آماده کردم که از شبکه 2 پخش شده و در رابطه با علم موشن کپچر در ایران هستش که دیدنش خالی از لطف نیست!

کلیپ 2Mb

منبع اول ، دوم